بررسی میزان خوددرمانی با دارو در دانشجویان دانشگاه های شهر تربت‌حیدریه در سال1393

زمینه و هدف: مصرف بی رویة دارو و به طور کلی خود درمانی از بزرگ ترین مشکلات اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی جوامع مختلف از جمله ایران محسوب می شود، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین شیوع خود درمانی و برخی از عوامل مرتبط با آن در دانشجویان تربت حیدریه در سال 1393 صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقطعی با رویکرد تحلیلی است  که بر روی  170 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های (علوم پزشکی- آزاد) شهر تربت حیدریه در سال 93 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت سهمیه ای چند مرحله ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دو بخشی پژوهشگرساخته استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS19 و آمار توصیفی و آزمونهای کای اسکویر ،تی مستقل و آنووا در سطح معنی‌داری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنَی دانشجویان3/3± 8/21 بود. در مجموع 18 درصد از دانشجویان اقدام به خود درمانی کرده بودند که این میزان در بین دانشجویان شهری بیشتر از روستایی، در دانشجویان دانشگاه آزاد بیشتر از علوم پزشکی بود. بین خوددرمانی با رشتة تحصیلی(3../.=p) ،دانشگاه محل تحصیل(12./0=p) و شغل مادر(2./0=p) ارتباط معنی داری یافت شد. همچنین بین جنس و مصرف خودسرانه داروهای قلبی ارتباط معنی داری یافت شد(03/0=p). بیشترین میزان خوددرمانی مربوط به مصرف داروهای قلبی، گیاهی، مکمل، مسکن ها، آنتی هیستامین ها و سرماخوردگی بود. نتیجه گیری: میزان شیوع خود درمانی در بین دانشجویان نسبتا بالا بود، لذا پیشنهاد می شود مداخلات مقتضی از جمله مداخلات آموزشی به منظور ارتقای رفتار های مرتبط با مصرف دارو صورت گیرد.